Yağmurun yağdığı Liege’in sokaklarında, Tori ve Lokita’nın adımları, zorlu bir geçmişin izlerini silmeye çalışıyordu. Batı Afrika’nın sıcak kıyılarından uzakta, içlerindeki hüzün, yağmurun ince damlalarıyla birleşerek sokakları yıkıyordu. Tori’nin yaşlı gözleri, hayatın zorluklarını anlatırken, Lokita’nın omuzları, beklenmedik bir yük altında eziliyordu. Ancak, birbirlerine olan bağları, onları ayakta tutuyordu. Her adım, kardeşlik bağlarını daha da güçlendiriyor, onları hayatın dalgalı denizinde yüzdürüyordu. Liege’e vardıklarında, artık bildikleri bir şey vardı: birlikte olduklarında, hayatın getirdiği her zorlukla başa çıkabileceklerdi. Geleceğe dair umutları, içlerindeki hüznü aydınlatıyordu. Onlar için artık, her yağmur damlasında birlikte büyüyen yeni bir umut vardı.